Waarin Hans met een defecte PC naar een Egyptische IBM-dealer reist en geconfronteerd wordt met het verschijnsel factuur in veelvoud.

Index
Vice versa
Home

In 1822 ontdekte Jean François Champollion (1790-1832) de definitieve sleutel om de Egyptische hiërogliefen te ontcijferen. Het gelijknamige multimediaproject maakt Egyptische voorwerpen in Europese musea toegankelijk voor for onderzoekers, studenten en het geïnteresseerde publiek.

Nu we weer genoeg computercapaciteit hebben even een kort briefje om te vertellen hoe (goed) het met ons gaat hier in Egypteland. Dat we wat krap zaten in onze computers kwam omdat de computer van de opgraving terug is naar Nederland om - hopelijk - te worden hersteld van een mankement aan de C-toets. Ook had ik de batch-file (het bestand dat bepaalt wat een computer allemaal doet als je hem aanzet) van Willeke's nieuwe computer in de war gebracht in een poging haar aan te passen aan onze wensen. Dat laatste is nu opgelost na een bezoek aan de Egyptische IBM-dealer.

Er zijn twee vestigingen: één voor hardware en één voor software. Met de eerste hebben we alleen telefonisch contact gehad, maar van de tweede was ik onder de indruk: op de drie bewakers en de wijze van betalen na een efficiënte organisatie. Wat die betaling betreft schrijft de servicemonteur een bon in drievoud (voor een overigens on-Egyptisch fors bedrag) waarna de klant - ik dus - zich met het origineel vervoegt bij de typekamer op de tweede verdieping. Daar tikt een secretaresse een nieuwe rekening die tweemaal wordt gekopieerd.

Met het orgineel van zowel de begane grond als de tweede verdieping loopt de immiddels wat verhitte klant - de lift is al geruime tijd buiten werking - naar de financiële afdeling op de derde verdieping. Daar neemt een klerk (let op de subtiele scheiding der sexen) het geld in ontvangst en schrijft een kwitantie in drievoud uit, waarvan hij het origineel overhandigt. Naar wisselgeld, een steeds terugkerend probleem, moet worden gezocht door een loopjongen die het, gerekend naar de tijd dat hij daarmee bezig was, even snel gehaald heeft bij de Nationale Bank.

De taxirit naar de dealer en terug maakte echter alles goed door de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de gemiddelde Egyptenaar (Mohammed Modaal). En dat op de eerste warme dag van het jaar, waardoor de meeste mensen nogal prikkelbaar waren hoewel - of misschien wel omdat - iedereen weet dat het hierna alleen nog maar warmer zal worden. Maar goed, we kunnen nu weer twee computers gebruiken. Zelfs zijn al onze (bescheiden) wensen gehonoreerd, zodat er computertijd is voor andere zaken, zoals deze brief.

Waarin Hans reparaties in huis uitvoert en er een eindeloze stroom uitnodigingen voor feestjes arriveert.
 
 
 

Tomb of the Pharaoh is een soort oud-Egyptisch memoryspel waarin je de hiërogliefen die bij de voorwerpen horen twee aan twee bij elkaar moet zoeken. Als je alle tweetallen hebt verwijderd blijft er een heel geheimzinnig voorwerp over!

Het Egyptische Ministerie van Toerisme en het Egyptisch Toeristenbureau delen samen een website met een heleboel informatie over Egypte. Alles wat voor de toerist van belang is, van hotels via locaties voor scuba diving tot recepten, is hier uitgebreid te vinden.

Ons nieuwe huis bevalt goed, het is donker maar daardoor behoorlijk koel en dat blijkt meer en meer een voordeel. Hoewel we verschillende dingen hebben aangeschaft (enkele lampen, een prachtig servies) en ik een groot aantal dingen heb gerepareerd (lekkende kranen, ontbrekend hang-en sluitwerk) en zelfs verschillende dingen heb vervaardigd (een werktafel, een badkamerkastje), moet er nog steeds het één en ander gebeuren. Zo werkt de keukengeiser niet en moet ook de kortsluiting in de lamp boven de tafel nog worden verholpen.

Nu lijkt het misschien alsof we in een krot wonen, maar dat is alles behalve waar. Van de ongeveer twintig appartementen die we hebben bekeken was dit het fraaist ingericht en op twee na het mooiste als geheel (die andere twee waren veel te duur). Het onderhoud is goed en de eigenaar, of eigenlijk zijn vrouw - want dat is degene met wie wij zaken doen - wil dat graag zo houden. Ze is een erg vriendelijke Koptische mevrouw die een paar straten verderop woont in een zeer groot en mooi appartement op de zevende verdieping van een appartementengebouw. Haar man is professor in de microbiologie aan de Universiteit van Cairo en zij werkt bij een kantoor dat buitenlandse oliebedrijven vertegenwoordigt in Egypte.

Wat de dagelijkse bezigheden betreft gaat het met mij nu even wat minder goed. Willeke is hard bezig met haar onderwijs aan een klein groepje enthousiaste studenten maar ik heb mijn werk voor de opgraving in Berenike afgerond terwijl het onderzoek in Alexandrië mij (nog) niet de hele dag bezig kan houden. En als ik niets te doen heb wordt ik chagarijnig. Daarom ga ik vanaf morgen actief naar een baantje hier in Cairo zoeken. Via via heb ik wel wat ideetjes gekregen hoe dat aan te pakken en het resultaat maak ik te zijner tijd zeker kenbaar (15 juni komen we met Air France voor een korte tijd terug naar Nederland).

Elke week hebben we twee keer een uur Arabische les. Meestal komt onze leraar bij ons thuis, waar we hem thee en koekjes voeren. Soms ook komen we bij elkaar in het Nederlands Instituut, voor of na zijn college aan de studenten Arabisch. Het zijn erg gezellige, maar ook erg leerzame lessen.

Volgende week gaan Willeke en haar studenten voor vier dagen naar de Delta en ik ga met ze mee om uitleg te geven in Wadi el-Natrun, waar ik vorig jaar oktober gewerkt heb. Vervolgens ga ik naar Alexandrië voor de opening van een tentoonstelling waar o.a. werk van Arita Baaijens te zien zal zijn, en voor een bezoek aan mijn professor ter plaatse. Daarna barst het offerfeest los, wat lijkt op een combinatie van Kerstmis en Pasen, en dan gaat iedereen op vakantie. Rond die tijd vertrekt Willeke met onze auto (de Qamr el-Layali) naar Daraw, vlak ten noorden van Aswan, samen met de studenten etno-archeologie. Ik hoop tegen die tijd een passende werkkring te hebben gevonden en anders verzin ik wel wat om te doen, ook daarover heb ik nog wel wat ideetjes.

We zijn al weer druk bezig met het organiseren van de opgraving van volgend jaar, en ik ben ook weer gevraagd voor de volgende expeditie naar Wadi el-Natrun. Daarnaast is er nog veel werk te doen in de Oostelijke Woestijn en aan het Keiaans Imperium ben ik al in geen maanden toegekomen. Overigens bevalt het leven zonder kranten, tijdschriften, radio, televisie of zelfs maar een CD-speler mij erg goed. Willeke bevalt dit geloof ik wat minder, maar het zal voorlopig wel zo blijven.

Het leven als ex-patriot - buitenlander in Egypte - bevalt ons niet zo goed. Vooral omdat we nieuw zijn worden we voortdurend uitgenodigd voor lezingen, feestjes, borrels, etentjes, boottochtjes op de Nijl en wat dies meer zij. Het wordt dus erg moeilijk om nog wat werk te persen in de weinige uren die een dag nu eenmaal telt. Hopelijk neemt de druk wat af als de nieuwigheid er af is en blijkt dat wij ook regelmatig nee zeggen als een goedbedoelde invitatie ons slecht uitkomt.

Waarin Hans en Willeke kennis maken met diverse typisch Egyptische gewoonten.
 
 
 

Zaken doen met, of in, Egypte? Dan is dit online magazine een belangrijke bron van informatie. De nieuwste zakendeals, aandelen, politiek nieuws en interviews - het is hier allemaal te vinden.

Wie eens diep in de geheimen van de Egyptische geschiedenis wil duiken kan dat hier doen. Deze site, die mede gebaseerd is op Egypt of the Pharaohs van Sir Alan Gardiner, voert geïnteresseerden er stap voor stap doorheen.

Zo midden tussen de Egyptenaren hebben we alweer verschillende Egyptische gewoonten waar kunnen nemen. Allereerst - maar dat wisten we eigenlijk al - dat Egyptenaren hun huis het liefst zo vol mogelijk zetten met stoelen (voor eventuele gasten) en nutteloze versieringen. Naast de stoelen zijn de bijzettafeltjes en de televisie de belangrijkste meubelstukken. De rest is eigenlijk bijzaak maar is desondanks uitgevoerd in rood met goud en voorzien van krullen en - waar mogelijk - spiegels. Horizontale vlakken zijn bedekt met glas, meestal gebroken. Boekenkasten en schrijftafels ontbereken over het algemeen geheel.

Verder blijken Egyptenaren geen verstand te hebben van electriciteit: alles wordt simpelweg aan elkaar geknoopt en als een bloedende vinger verbonden met isolatieband, niks is geaard (ook wasmachines of ijskasten niet), een soldeerbout wordt alleen gebruikt voor electronische apparatuur en kroonsteentjes zijn wel te koop maar niemand weet waar ze voor dienen. Eigenlijk is alles hier te koop maar de kunst is om het weten te vinden.

De handelaren in verschillende goederen zitten bij elkaar in dezelfde straat of wijk, zoals vroeger ook in Europa het geval was, maar een logisch verband tussen de daar verkochte producten ontbreekt. Zo verkoopt iedereen in de Sharia Gomhuriah hamers en schroevendraaiers, en sommigen zelfs las-apparaten, zaagmachines en complete draaibanken, maar niemand verkoopt er spijkers of schroeven (overigens hetzelfde woord in het Arabisch). Daarvoor moet je naar een heel andere straat, die niet eens een naam heeft, waar iedereen spijkers verkoopt maar niemand hamers. Zo hebben wij de klassieke fout gemaakt om voor de opgraving een, in elke winkel verkrijgbaar, nietpistool te kopen. Hiervoor waren de nietjes echter zo duur dat vrijwel niemand in Egypte ze in voorraad durfde nemen. Wijs geworden heb ik mijn soldeerbout gekocht in een winkel die mij ook de bijgehorende tin kon verkopen en dat was pas de derde winkel waar ik die vreemde wens uitte.

Een andere, meer irritante gewoonte is die van het beuken op de muren. Het inrichten of herinrichten van een huis vereist in Egypte blijkbaar altijd dat grote gaten worden gehakt in verschillende muren. Airconditionings en deuropeningen moeten worden aangebracht of verplaatst en de muren die de vorige bewoners hebben aangebracht - daartoe aangezet door het zich snel uitbreidende gezin - moeten worden verwijderd. De mannen die dit doen zijn op verschillende plaatsen in Cairo te huur, waar zij gehurkt op straat zitten naast hun hamer en beitels. Aan het niet aflatende gebeuk te horen hebben zij voldoende werk. Zelfs de oproep tot gebed kan hun destructieve arbeid niet onderbreken. En dat weet ik zeker, want wij wonen tegenover een moskee en hebben vanaf ons balkon uitzicht in het steegje waar op vrijdag de gelovigen zich in het stof laten vallen voor Allah.

Graag sluit ik deze brief af met de uitnodiging om zowel Cairo, Egypte als onze logeerkamer eens te komen bekijken. Wij kunnen niet naar het buitenland bellen, daarvoor is een speciale telefoonaansluiting nodig, maar wij kunnen wel gebeld worden (dit lijkt een goedkoop smoesje maar is echt waar!). Er is nog veel meer te vertellen, over ons bezoek aan een Egyptisch bordeel of de Aïda die we zagen in de opera van Cairo, maar dat moet maar wachten tot een volgende brief of een persoonlijk ontmoeting, hier of in Nederland.

Hans Barnard